Β.ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ: ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΩΡΑ – Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΕ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ

Δευτέρα, 20 Ιούνιος 2011 00:01

   ΛΙΤΟΤΗΤΑ,ΔΡΑΧΜΗ Η ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ;

Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)
Αθήνα, 19. Ιουνίου 2011
viliardos@kbanalysis.com
Δεν φαίνεται να αποφεύγουμε το μοιραίο με το καινούργιο πρόγραμμα – αντίθετα, θα εξουδετερωθεί (ΣΣ μόνο προσωρινά) η βόμβα της ελληνικής χρεοκοπίας, η οποία απειλεί όχι μόνο την Ευρωζώνη, αλλά ολόκληρο τον πλανήτη

“Εάν η παραμονή μας στην Ευρωζώνη θα είχε ως αναπόφευκτη συνέπεια την υποταγή μας στο ΔΝΤ ή στη Γερμανία, την ολοκληρωτική απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας, την κατάλυση της Δημοκρατίας, τις προσβολές στην υπερηφάνεια και στην αξιοπρέπεια μας, τη λεηλασία των δημοσίων επιχειρήσεων, την καταστροφή των μικρομεσαίων ελληνικών εταιρειών, τη συνέχιση της νόμιμης φοροδιαφυγής των ξένων πολυεθνικών, τη φορολογική «υφαρπαγή» της περιουσίας μας, το συνεχή περιορισμό του κοινωνικού κράτους και τη διαρκή μείωση των αμοιβών, μέχρι τo σημείο που η πιο κουραστική και εξοντωτική εργασία να μην μπορεί, με βεβαιότητα, να μας εξασφαλίσει καν τα απολύτως απαραίτητα – εάν οι εναλλακτικές λύσεις ήταν είτε αυτή η κατάσταση, είτε η εγκατάλειψη της Ευρωζώνης, όλες οι δυσκολίες, μεγάλες ή μικρές, της υιοθέτησης ενός εθνικού νομίσματος, θα έμοιαζαν να είναι σταγόνα στον ωκεανό”.
Δανειζόμενοι, με δικές μας συμπληρώσεις και παραλληλισμούς, κάποιες σκέψεις του Βρετανού οικονομολόγου J.S.Mill, καθώς επίσης πιστεύοντας ότι, τίποτα στην Οικονομία δεν είναι άσπρο ή μαύρο, ενώ δεν πρέπει ποτέ να είναι κανείς απόλυτος ή δογματικός, έχουμε την άποψη πως ήλθε η στιγμή να επανεξετάσουμε το «ευρωπαϊκό θέμα» – τονίζοντας ότι θεωρούσαμε ανέκαθεν πως, αφενός μεν δεν ήταν τελικά ωφέλιμη η είσοδος μας στη ζώνη του ευρώ, αφετέρου ότι η ενδεχόμενη έξοδος μας θα ήταν το λιγότερο καταστροφική.

Αν και παραμένουμε ακόμη στις παραπάνω απόψεις μας για την Ευρωζώνη και την Ελλάδα, θεωρούμε πως εάν τελικά επιβληθεί στη χώρα μας το νέο, πολύ πιο «υφεσιακό» πρόγραμμα του ΔΝΤ, εάν τελικά ψηφισθεί δηλαδή από την κυβέρνηση,  χωρίς να σταματήσει ο δανεισμός από την Τρόικα (κάτι που δεν είναι σίγουρο, αν και δεν πιστεύουμε ότι διακινδυνεύει η επόμενη δόση), η χώρα μας θα δυσκολευθεί να αποφύγει τη χρεοκοπία – ενώ προηγουμένως θα έχει λεηλατηθεί τόσο η δημόσια, όσο και η ιδιωτική περιουσία της.
Ειδικότερα, είναι πολύ πιθανόν η Ελλάδα να παραμείνει για πολλά χρόνια σε αρνητικούς ή σε ελάχιστα θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, «εκτός αγορών» – ενώ τα ελλείμματα του προϋπολογισμού, κυρίως λόγω των υπέρογκων τόκων, θα περιοριστούν ελάχιστα, το δημόσιο χρέος θα αυξάνεται, η σχέση του προς το ΑΕΠ θα ακολουθήσει ανοδική πορεία, η ανεργία θα κορυφωθεί και οι Έλληνες θα εξαθλιωθούν.
Ο αισιόδοξος Πίνακας Ι, ο οποίος συνοδεύει το «μεσοπρόθεσμο» προϋπολογισμό που κατατέθηκε από την κυβέρνηση και στον οποίο συνεχίζει να μην αναφέρεται τίποτα για ανάπτυξη, είναι βοηθητικός στα συμπεράσματα μας:
ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Προϋπολογισμός με παρεμβάσεις και αποκρατικοποιήσεις
Δείκτες                 2011           2012         2013           2014             2015
ΑΕΠ                  225.400    228.400    235.500    242.900    251.900
Τόκοι*                  15.800    17.900      20.900       21.300      21.700
Τόκοι / ΑΕΠ             7,0%      7,8%         8,9%                8,8%         8,6%
Έσοδα                  58.900    60.959       62.454        63.192      64.924
Τόκοι / Έσοδα    26,82%    29,36%       33,46%       33,71%    33,42%
Έλλειμμα ΓΚ    -17.065     -14.916      -11.399          -6.385    -2.991
Έλλειμμα / ΑΕΠ    -7,6%    -6,5%           -4,8%             -2,6%      -1,2%
Δημοσιονομικό   6.487    12.584          19.510         27.210    33.583
κενό
Δημόσιο Χρέος**352.436    364.886    371.436    364.503    351.356
Χρέος / ΑΕΠ    155,5%    159,8%    157,7%    150,1%    139,5%
* Τόκοι σε δεδουλευμένη βάση
** Γενικής κυβέρνησης
Πηγή: Μεσοπρόθεσμος προϋπολογισμός
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος
Ακόμη και από αυτόν τον «αισιόδοξο» πίνακα, ο οποίος συμπεριλαμβάνει τόσο τις απαιτούμενες «παρεμβάσεις» (νέα μέτρα), όσο και μία εκτεταμένη «εκποίηση» της δημόσιας περιουσίας, διαπιστώνουμε ότι η ανάπτυξη της οικονομίας μας (ΑΕΠ) θα είναι ελάχιστη. Το σημαντικότερο στοιχείο βέβαια είναι το ότι, το σύνολο των νέων εσόδων που θέλει να εξασφαλίσει η κυβέρνηση με την αύξηση των φόρων ή με τις μειώσεις των δαπανών (δημοσιονομικό κενό!), είναι ύψους 99,3 δις € για την πενταετία – όσο δηλαδή το σύνολο των υπέρογκων τόκων, τους οποίους οφείλουμε να πληρώνουμε στους δανειστές μας (100,3 δις €).
Μία επόμενη διαπίστωση είναι το ποσοστό των τόκων, στο σύνολο των εσόδων του δημοσίου, το οποίο από 25,82% το 2011, διαμορφώνεται στο 33,42% το 2015. Δηλαδή, από τις συνολικές εισπράξεις της χώρας μας (θεωρητικά βέβαια, αφού η πρόβλεψη δεν σημαίνει ότι θα επαληθευθεί), το 34% περίπου θα διατίθεται για τόκους – ένα ποσοστό που πολύ δύσκολα δεν οδηγεί στη χρεοκοπία. Παράλληλα βέβαια τα χρεολύσια, οι δόσεις των δανείων, δεν φαίνεται να καλύπτονται ούτε τα επόμενα πέντε χρόνια – οπότε θα εξοφλούνται είτε από νέο δανεισμό (η έξοδος στις αγορές μάλλον δεν θα είναι εφικτή το 2015, με δημόσιο χρέος στην καλύτερη περίπτωση 139,5% του ΑΕΠ), είτε από την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.
Εάν τώρα το παραπάνω πρόγραμμα «εξυγίανσης» της οικονομίας μας αποτύχει εντελώς, κάτι που μάλλον «εγγυάται» η συνέχιση της υφεσιακής πολιτικής του ΔΝΤ, είναι πολύ πιθανόν να σταματήσει η περαιτέρω χρηματοδότηση του κράτους μας. Σε μία τέτοια περίπτωση, τα χρήματα της κυβέρνησης θα τελείωναν μέσα σε λίγες εβδομάδες – αφού η Ελλάδα δεν επιτρέπεται να «εκτυπώνει», σαν χώρα-μέλος της Ευρωζώνης. Κατ’ επέκταση, δεν θα μπορούσε να πληρωθεί κανείς – γεγονός που θα οδηγούσε σε χάος τις χρηματαγορές, σε απόγνωση τους Πολίτες, αλλά και σε σοβαρές κοινωνικές αναταραχές. Μεταξύ άλλων, οι Έλληνες θα έπρεπε τότε να προμηθεύονται τα είδη άμεσης ανάγκης με τη βοήθεια της ανταλλαγής προϊόντων, όπως στο μεσαίωνα – χωρίς δηλαδή χαρτονομίσματα, αφού δεν θα υπήρχαν.

Συμπερασματικά λοιπόν, δεν φαίνεται να αποφεύγουμε τελικά το μοιραίο με το καινούργιο πρόγραμμα – απλούστατα θα εξουδετερωθεί, αργά και μεθοδικά, η βόμβα της χρεοκοπίας, η οποία απειλεί όχι μόνο την Ευρωζώνη, αλλά ολόκληρο τον πλανήτη. Θεωρώντας επομένως ότι δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσουμε να χάνουμε χρόνο, στηριζόμενοι απλά και μόνο σε κενές ελπίδες, οι οποίες είναι πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθούν, έχουμε την άποψη ότι οφείλουμε να αναλύσουμε τη σημερινή μας κατάσταση, από μία άλλη «οπτική γωνία».
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΔΡΑΧΜΗ
Είναι προφανές ότι η «βοήθεια» εκ μέρους της Ευρώπης, στην οποία συμμετέχει μετά από την ακατανόητη πρόσκληση της Γερμανίας το ΔΝΤ, όχι μόνο δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα αλλά, αντίθετα, έχει οδηγήσει τη χώρα μας σε μία καταστροφική ύφεση, η οποία μέρα με την ημέρα επιδεινώνεται.
Αν και τα λάθη της κυβέρνησης δεν είναι ασήμαντα, αφού κατά τη διάρκεια της περασμένης χρονικής περιόδου δεν έχει επιτύχει απολύτως τίποτα (όσον αφορά τουλάχιστον την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, τον εξορθολογισμό του δημοσίου τομέα, την αστάθεια του «επιχειρησιακού-φορολογικού» περιβάλλοντος, την εγκατάσταση ενός Κράτους Δικαίου κλπ.), το υπερτιμημένο «ελληνικό ευρώ» είναι σε μεγάλο βαθμό συνυπεύθυνο για την μειωμένη ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων, καθώς επίσης για την αδυναμία ανάπτυξης της οικονομίας μας.
Με βάση λοιπόν τα παραπάνω θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς ότι, η υιοθέτηση ενός εθνικού νομίσματος θα μπορούσε να οδηγήσει την Ελλάδα στην έξοδο από την κρίση, μέσα από την υποτίμηση που θα ακολουθούσε – όπως ακριβώς έχει συμβεί σε πολλές άλλες χώρες. Αρκετοί αναλυτές δε, συγκρίνοντας τη χώρα μας με την Αργεντινή, όπου η σύνδεση του νομίσματος της με το δολάριο είχε σαν αποτέλεσμα τη χρεοκοπία της (αν και εμείς θεωρούμε ότι η πολιτική του ΔΝΤ ήταν η κύρια αιτία), είναι σχεδόν πεπεισμένοι ότι αποτελεί τη μοναδική μας δυνατότητα. Εν τούτοις, σύσσωμη η ηγεσία της Ευρωζώνης και της ΕΚΤ δεν φαίνεται να συμμερίζεται τις απόψεις αυτές, κυρίως για δύο λόγους:
(α) Η υιοθέτηση και η υποτίμηση της δραχμής αμέσως μετά, η οποία υπολογίζεται στο -50%, θα είχε σαν αποτέλεσμα την ανάλογη αύξηση του δημοσίου χρέους μας, αφού τα ομόλογα του δημοσίου έχουν εκδοθεί σε ευρώ (αντίστοιχη θα ήταν και η αύξηση του ιδιωτικού εξωτερικού χρέους, εφόσον είναι σε ευρώ η σε άλλο «συνάλλαγμα»). Κατ’ επέκταση, το δημόσιο χρέος μας θα ξεπερνούσε κατά πολύ το 250% του ΑΕΠ μας, δεν θα ήταν πλέον σε καμία περίπτωση διαχειρίσιμο και η Ελλάδα θα αναγκαζόταν να χρεοκοπήσει.
(β)  Η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, εκτός από τα προβλήματα που έχουμε ήδη αναλύσει (άρθρο μας), θα δημιουργούσε μία αλυσιδωτή αντίδραση, παρασέρνοντας τις υπόλοιπες ελλειμματικές ή υπερχρεωμένες χώρες της ζώνης του Ευρώ (Ιταλία, Βέλγιο, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία κλπ.) – οι οποίες θα υποχρεώνονταν επίσης να εγκαταλείψουν το κοινό νόμισμα. Σε τελική ανάλυση λοιπόν θα διαλυόταν ολόκληρη η Ευρωζώνη – με τον πλανήτη ακόμη μία φορά στις φλόγες, ειδικά λόγω των τεράστιων αδυναμιών των Η.Π.Α.
Αναλύοντας τώρα την πρώτη περίπτωση, κατά την οποία η επιστροφή της χώρας μας στη δραχμή θα είχε τις συνέπειες που αναφέραμε, θα διαπιστώσουμε ότι η Ελλάδα διαθέτει πολύ περισσότερα «όπλα» – χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως πρέπει να τα χρησιμοποιήσει. Η Ελλάδα λοιπόν, σε σύγκριση με προηγούμενα υπερχρεωμένα κράτη, έχει μία μεγάλη διαφορά, ένα σημαντικότατο πλεονέκτημα καλύτερα: Το 95% των ομολόγων του δημοσίου έχουν εκδοθεί σύμφωνα με το ελληνικό Δίκαιο – γεγονός που σημαίνει ότι, το ελληνικό κοινοβούλιο έχει τη δυνατότητα να αλλάξει, με την ψήφιση ενός νόμου, τη «συναλλαγματική μορφή» των ομολόγων,  εφόσον φυσικά ισχύει πράγματι κάτι τέτοιο (πηγή: zeit).
Ειδικότερα, εάν η Ελλάδα εγκατέλειπε την Ευρωζώνη υιοθετώντας τη δραχμή, θα είχε την απόλυτα νόμιμη δυνατότητα, πριν ακόμη απελευθερώσει την ισοτιμία του νομίσματος της, να μετατρέψει τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου σε δραχμές – με την ισοτιμία των 340 δρχ. ανά €, η οποία ίσχυε την περίοδο της εισόδου της στη νομισματική ένωση (ΟΝΕ). Στη συνέχεια, θα μπορούσε να «απελευθερώσει» τη συναλλαγματική ισοτιμία της δραχμής, η οποία πιθανότατα θα υποτιμούταν αμέσως – εις βάρος όμως των δανειστών της και χωρίς να επηρεαστεί αρνητικά το δημόσιο χρέος.
Δηλαδή, εάν το νέο νόμισμα της Ελλάδας υποτιμούταν κατά 50% (η υποτίμηση στη χρεοκοπημένη τότε Τουρκία ξεπέρασε το 90%), οι δανειστές της χώρας θα εισέπρατταν ουσιαστικά μόλις το 50% των απαιτήσεων τους – αναγκαζόμενοι να διαγράψουν το υπόλοιπο 50% («συναλλαγματικές διαφορές»). Επομένως, θα προέκυπτε χωρίς καμία προσπάθεια και εντός των πλαισίων του νόμου, χωρίς καν να χρειαστεί να διαπραγματευθούμε με κανέναν, μία αυτόματη «πληθωριστική διαγραφή» (haircut) των οφειλών του ελληνικού δημοσίου, της τάξης του 50% – οπότε το πραγματικό δημόσιο χρέος μας θα περιοριζόταν στα 180 δις € ή στο 78% του ΑΕΠ μας, εξασφαλίζοντας την έξοδο μας στις αγορές και τον περαιτέρω δανεισμό μας, καθώς επίσης την αποφυγή της χρεοκοπίας.
Φυσικά η εξόφληση των ομολόγων, των τόκων και των χρεολυσίων δηλαδή που οφείλουμε, θα ήταν εξασφαλισμένη, αφού θα ήταν σε δραχμές – ένα νόμισμα που θα μπορούσαμε να εκτυπώσουμε στις αναγκαίες ποσότητες (φυσικά πληθωριστικές), χωρίς να υποχρεωθούμε σε στάση πληρωμών (χρεοκοπία).
Όσον αφορά το ιδιωτικό εξωτερικό χρέος της Ελλάδας, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου είναι αυτό των εμπορικών τραπεζών η χώρα μας, εάν επέστρεφε στη δραχμή, θα «επέτρεπε» σε κάποιες, σε αυτές δηλαδή που δεν θα είχαν τη δυνατότητα να ανταπεξέλθουν, να πτωχεύσουν – αντί να χρεοκοπήσει η ίδια. Στη συνέχεια θα τις εθνικοποιούσε, έτσι ώστε να εξασφαλιστούν οι αποταμιεύσεις ή τα ομόλογα των Πολιτών της, κατά το παράδειγμα της Ισλανδίας.
Φυσικά θα χρεοκοπούσαν επίσης οι εκτεθειμένες σε μεγάλο εξωτερικό δανεισμό επιχειρήσεις και κάποια νοικοκυριά, αφού δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τις οφειλές τους σε ευρώ. Σε τελική ανάλυση λοιπόν θα «διαγραφόταν» ένα μεγάλο μέρος του συνολικού, του δημοσίου δηλαδή και του ιδιωτικού εξωτερικού χρέους μας – κάτι εξαιρετικά επώδυνο, αλλά με μάλλον ευεργετικές συνέπειες για το μέλλον της χώρας μας.
Συνεχίζοντας, τα γεγονότα αυτά μάλλον θα οδηγούσαν πολλά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Ευρώπης ή των Η.Π.Α. (της ΕΚΤ συμπεριλαμβανομένης) σε τεράστια προβλήματα – εάν όχι σε αρκετές χρεοκοπίες. Προφανώς, κάτι τέτοιο δεν θα αποτελούσε «πιστωτικό γεγονός» (credit event), όσον αφορά το κράτος, οπότε δεν θα είχε αντίκτυπο στην αγορά των CDS.
Παρά το ότι λοιπόν θεωρούμε ότι δεν πρέπει να εκβιάζουμε κανέναν, ενώ είναι προτιμότερη η έντιμη αποπληρωμή των υποχρεώσεων μας (αρκεί φυσικά να μην είναι εις βάρος της βιωσιμότητας του κράτους μας, καθώς επίσης υπό την προϋπόθεση να μην εκποιηθούν οι κοινωφελείς/στρατηγικές δημόσιες επιχειρήσεις μας και να μην επιβαρυνόμαστε με τοκογλυφικά επιτόκια), έχουμε την άποψη πως οι αγορές αντιμετωπίζονται μόνο με τα δικά τους όπλα – πόσο μάλλον όταν οι ίδιες πιστεύουν ακράδαντα ότι, σημασία έχει το κέρδος ανεξαρτήτως κόστους, ηθικής και θυμάτων.
Όσον αφορά τη δεύτερη περίπτωση, την αλυσιδωτή αντίδραση δηλαδή που θα προκαλούσε η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη ή η άτακτη χρεοκοπία της, αρκεί ίσως να αναφέρουμε ότι, μόνο οι τράπεζες, οι ασφάλειες και τα υπόλοιπα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Γερμανίας έχουν απαιτήσεις (σε ομόλογα δημοσίου) απέναντι στις υπερχρεωμένες χώρες-μέλη του ευρώ, περισσότερες από 500 δις € – ενώ οι απαιτήσεις αφενός μεν των γαλλικών, αφετέρου των βρετανικών ιδρυμάτων, ξεπερνούν συνολικά τα 800 δις € (πηγή: H.Schmidt).
Τόσο ο χρηματοπιστωτικός κλάδος λοιπόν, όσο και η ΕΚΤ θα υποχρεώνονταν σε τεράστιες ζημίες, οι οποίες θα οδηγούσαν ενδεχομένως σε ανυπολόγιστες χρεοκοπίες, στη διάλυση της Ευρωζώνης και στην κατάρρευση του Ευρώ – στο οποίο είναι σήμερα τοποθετημένο το 30% των συναλλαγματικών αποθεμάτων του πλανήτη, με ανυπολόγιστες συνέπειες για το μέλλον.
ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΛΥΣΕΙΣ ΤΟΥΣ
Ανεξάρτητα τώρα από τα παραπάνω «πολεμικά όπλα» μας, τα οποία αξίζει μόνο να χρησιμοποιηθούν (άμεσα βέβαια, αφού ο χρόνος λειτουργεί εις βάρος μας), εάν η Γερμανία συνεχίσει στον ίδιο «ολισθηρό» και μοναχικό, «μερκαντιλιστικό» δρόμο, εάν αρνηθεί να εξοφλήσει τα τεράστια χρέη της απέναντι μας, καθώς επίσης εάν εγκαταλειφθεί το όνειρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, οφείλουμε ακόμη μία φορά να τονίσουμε επιγραμματικά τα προβλήματα μας, παράλληλα με τις λύσεις τους.
Καταρχήν λοιπόν, απλά και μόνο με έναν νέο δανεισμό δεν λύνεται το πρόβλημα μας. Αντίθετα, μεταφέρεται επαυξημένο στο μέλλον, με τον ταυτόχρονο περιορισμό των δυνατοτήτων επίλυσης του. Στη συνέχεια τα εξής:
Τα κύρια προβλήματα της Ελλάδας
(α)  Πρωτογενές έλλειμμα προϋπολογισμού/ΠΔΕ – περί τα 10 δις €
Οι λύσεις του συγκεκριμένου προβλήματος είναι η μείωση των δημοσίων δαπανών, καθώς επίσης η αύξηση των εσόδων – κυρίως από την άνοδο του  ΑΕΠ και λιγότερο από τη φορολογία. Αναλυτικότερα, με την ίδια φορολόγηση (24% επί του ΑΕΠ), κάθε αύξηση του ΑΕΠ (ανάπτυξη) κατά 10 δις €, συνεισφέρει 2,4 δις € στα έσοδα του δημοσίου.
(β) Έλλειμμα τακτικού προϋπολογισμού λόγω υψηλών τόκων (επιτόκια), οι οποίοι υπολογίζοντα περί τα 16 δις € (2011)
Η λύση είναι η μείωση των επιτοκίων στο βασικό της ΕΚΤ. Θα εξοικονομούσαμε περί τα 11 δις € ετησίως, οπότε θα έμεναν 5 δις € – ένα ποσόν που θα μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε.
(γ)  Χρεολύσια
Ο μακροπρόθεσμος διακανονισμός της αποπληρωμής τους, με τη βοήθεια του μηχανισμού στήριξης (EFSF) ή της ΕΚΤ, θα ήταν η ιδανική λύση. Δηλαδή, να μας δανείζουν κάθε φορά που θα χρειάζεται να πληρώνουμε τα ληξιπρόθεσμα ομόλογα, για τη χρονική περίοδο που απαιτείται για την αναδιοργάνωση της οικονομίας μας, χωρίς να χρειασθούν άλλες ενέργειες (αναδιάρθρωση κλπ.)  και χωρίς να προκληθεί «πιστωτικό γεγονός», το οποίο θα ενεργοποιούσε τα καταστροφικά CDS.
(δ)  Έλλειμμα ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών περί τα 30 δις €
Εδώ οφείλουμε να αυξήσουμε τις τουριστικές εισροές και τις εξαγωγές, μειώνοντας τις εισαγωγές («στροφή» στα ελληνικά προϊόντα) – επίσης, να καταναλώνουμε λιγότερα, από όσα παράγουμε.
(ε)  Υψηλό δημόσιο χρέος προς ΑΕΠ περί το 150%
Η προφανής λύση είναι η αύξηση του ΑΕΠ, κυρίως από τον τουρισμό, τη γεωργία, τις υπηρεσίες και τη ναυτιλία – όχι από την κατανάλωση.
Οι «απαιτήσεις» της Ελλάδας από την ΕΕ
(α)  Χρηματοδότηση, με επιτόκιο ΕΚΤ (1,25%). Μακροπρόθεσμο διακανονισμό δόσεων αποπληρωμής χρέους (χρεολύσια) και εκδίωξη (εξόφληση) του ΔΝΤ. Εδώ οφείλουμε να τονίσουμε ότι τα νέα δάνεια, τα οποία χρησιμοποιούνται για την εξόφληση των ληξιπρόθεσμων ομολόγων μας, μάλλον δεν θα μεταφράζονται σε «δραχμές», όπως τα προηγούμενα. Επομένως, πρέπει να σταματήσουμε να δανειζόμαστε, λαμβάνοντας τις όποιες αποφάσεις μας αμέσως.
(β)  Παραγωγικές (όχι εμπορικές) επενδύσεις, στη βιομηχανία και στις υπηρεσίες, από χώρες της Ευρωζώνης (σχέδιο Μάρσαλ) – οπότε θα αυξηθούν οι εξαγωγές μας, παράλληλα με τη μείωση των εισαγωγών, λόγω  μεγαλύτερης παραγωγής.
(γ)  Ανταγωνιστικό φορολογικό περιβάλλον, με κριτήριο τις γείτονες χώρες. Δεν είναι δυνατόν να απαιτείται φόρος εισοδήματος στην Ελλάδα της τάξης του 45%, όταν στα γειτονικά κράτη είναι 10-20%. Εάν δεν αλλάξει αμέσως η τακτική που μας έχει επιβληθεί, όχι μόνο δεν θα προσελκύσουμε επενδύσεις αλλά, αντίθετα, θα εγκαταλείψουν τη χώρα μας όλες οι εναπομείναντες παραγωγικές επιχειρήσεις.
(δ) Συμμετοχή στα εξοπλιστικά προγράμματα μας, καθώς επίσης σε αυτά της προστασίας των συνόρων μας από τη λαθρομετανάστευση – με την παράλληλη συμβολή της Ευρωζώνης στη διαχείριση του προβλήματος των λαθρομεταναστών που ευρίσκονται ήδη στην Ελλάδα.
(ε)  Αξιοποίηση του εξαιρετικά εκπαιδευμένου εργατικού δυναμικού της χώρας μας σε νέες επενδύσεις. Αρκεί να επισημάνει κανείς την πληθώρα των μηχανικών και άλλων αποφοίτων ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στην Ελλάδα, οι οποίοι αναζητούν απασχόληση με ελάχιστες αμοιβές (περί τα 1.000 €, όταν οι αντίστοιχες στη Γερμανία είναι τουλάχιστον τετραπλάσιες), για να κατανοήσει τις δυνατότητες μας (στην Ισπανία, οι γερμανικές βιομηχανίες έχουν τεράστια προβλήματα εύρεσης εξειδικευμένου προσωπικού, με αποτέλεσμα να σταματούν την παραγωγή). Οι πλεονασματικές χώρες της ΕΕ πρέπει επιτέλους να καταλάβουν ότι, οφείλουν να επενδύουν στο ζωτικό χώρο τους – στην Ευρώπη δηλαδή και όχι στην Κίνα, στις Η.Π.Α., στη Βραζιλία ή αλλού.
Οι απαιτήσεις μας από την κυβέρνηση
(α) Ισοσκελισμένος προϋπολογισμός – δηλαδή, τα έξοδα μας να μην υπερβαίνουν τα έσοδα. Μείωση λοιπόν των περιττών δαπανών του δημοσίου, ει δυνατόν χωρίς απολύσεις και με επιλεκτικές μειώσεις μισθών, παράλληλα με την αύξηση της παραγωγικότητας των ΔΥ, μέχρι να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Διατήρηση τόσο των στρατηγικών, όσο και των κοινωφελών δημοσίων επιχειρήσεων, με την παράλληλη αναδιοργάνωση τους.
(β)  Αναμόρφωση της δημόσιας διοίκησης, με στόχο την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας (διευκόλυνση στο άνοιγμα και κλείσιμο των επιχειρήσεων, σταθερό φορολογικό περιβάλλον, σταθερό οικονομικό πλαίσιο κλπ.), καθώς επίσης τον εξορθολογισμό του φορολογικού μηχανισμού.
(γ)  Καθοδήγηση και κίνητρα ανάπτυξης του ιδιωτικού τομέα, για να αυξηθεί το ΑΕΠ και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας (γεωργία, τουρισμός, ναυτιλία, διαδίκτυο, λοιπές υπηρεσίες)
(δ)  Περιορισμός των ελλειμμάτων στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, το οποίο είναι περί το -14% του ΑΕΠ (με -8% χρεοκόπησε το Μεξικό)
(ε)  Καταπολέμηση της φοροαποφυγής των πολυεθνικών (με ειδικό φόρο επί του τζίρου) – παράλληλα με την εγκατάσταση ενός λειτουργικού Κράτους Δικαίου, καθώς επίσης με τη διεκδίκηση των αποζημιώσεων από τη Γερμανία (περί τα 160 δις €).
Ολοκληρώνοντας, θεωρούμε πως το μεγαλύτερο πρόβλημα μίας χώρας είναι η ανεργία η οποία, εκτός του ότι κοστίζει στο κράτος περί τα 400 εκ. ανά 1%, εξαθλιώνει ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων. Έχουμε την άποψη λοιπόν ότι δεν είναι εύλογη η ανακοίνωση μέτρων από μία κυβέρνηση, τα οποία «εξακοντίζουν» την ανεργία σε ποσοστά άνω του 20% – πόσο μάλλον αφού ο προϋπολογισμός επιβαρύνεται με τα ποσά που αναφέραμε (συνολικά πάνω από 4 δις €). Σε κάθε περίπτωση, δεν θα ήταν σκόπιμο να επικρατήσει και στην Ελλάδα η νεοφιλελεύθερη αντιμετώπιση, με βάση την οποία (άρθρο μας) “οι νέοι καπετάνιοι του υπερωκεανίου ρίχνουν έναν μεγάλο αριθμό ταξιδιωτών στη θάλασσα, για να μπορέσει το καράβι να συνεχίσει το δρόμο του με τους υπόλοιπους”.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Όπως έχουμε επισημάνει αρκετές φορές, αλλά και σύμφωνα με τον αρχισυντάκτη της γερμανικής οικονομικής εφημερίδας Handelsblatt κ. Gabor Steingart, σε μία πρόσφατη συνέντευξή του στον ΚτΕ, ελαφρά διαμορφωμένη από εμάς, η Ελλάδα πρέπει αμέσως να αλλάξει δρόμο:
“Οι δυτικές κυβερνήσεις και το ΔΝΤ αγοράζουν χρόνο, κάτι που δεν σας βοηθάει καθόλου. Η Ελλάδα χρειάζεται μία πραγματική λύση, αφού δεν είναι συνετό να καταπολεμάς μία κρίση χρέους με τεράστια, νέα χρέη…… Τα παιδιά του Σικάγου πήγαν στη Μόσχα, με σκοπό να «συνεφέρουν» την οικονομία με αυστηρή λιτότητα. Η χώρα διαλύθηκε. Οι Γερμανοί αποφασίσαμε στην ενοποίηση ότι, δεν έχει νόημα να μειώνεις συνεχώς τις δαπάνες και να αυξάνεις τους φόρους. Επενδύσαμε πολύ, αυξήσαμε τις εργατικές αμοιβές στην ανατολική Γερμανία. Είχαμε πολύ καλά αποτελέσματα.
Το πρόγραμμά μας δούλεψε γιατί ήταν στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από όσα κάνετε στην Ελλάδα….. Δόθηκε πίστωση 110 δις € στην Ελλάδα. Στην Αν. Γερμανία, για την αναδιοργάνωση της οικονομίας της, δίναμε 160 δις € κάθε χρόνο, πάνω από δέκα χρόνια. Το ελληνικό πρόβλημα δεν πρέπει να γίνει πρόβλημα του Ευρώ και της ΕΕ. Η Ελλάδα αντιπροσωπεύει μόνο το 2,5% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, δεν είναι πρόβλημα.
Χρειαζόσαστε περισσότερη αυτοπεποίθηση, αφού χωρίς αυτοπεποίθηση δεν θα βρείτε τη σωστή λύση – η οποία δεν είναι «τεχνικό ζήτημα». Πρέπει οι άνθρωποι να επιστρέψουν στην παραγωγική δουλειά και στην ανάπτυξη…. Η κυβέρνησή σας, ο πρωθυπουργός σας, πρέπει να αλλάξουν κατεύθυνση.
Είμαι σίγουρος ότι τελικά όλοι θα αλλάξουμε κατεύθυνση. Μεταπολεμικά, οι ΗΠΑ εφάρμοσαν το σχέδιο «Morgenthau» για να διαλύσουν τη γερμανική κοινωνία, καταστρέφοντας την τεχνολογία και τη βιομηχανία μας – αυτό κάνουμε στην Ελλάδα τώρα…..Προσπαθούμε να τιμωρήσουμε τους Έλληνες. Θα καταστρέψουμε την ικανότητα της Ελλάδας να επιστρέψει στην ανάπτυξη. Οι ΗΠΑ πήγαν από το σχέδιο «Morgenthau» στο σχέδιο «Marshall» (European Recovery Program). Η Ελλάδα πρέπει να πάει από τη λιτότητα στην ανάκαμψη και ανάπτυξη. Ελπίζω να μη γίνει πολύ αργά”.(G.Steingart)
Ολοκληρώνοντας, για να μπορέσει να απαιτήσει η Ελλάδα ένα νέο πρόγραμμα για την ανάπτυξη της Οικονομίας της, οφείλει να χρησιμοποιήσει όλα της τα όπλα. Παράλληλα, οφείλει να υπενθυμίζει στον μερκαντιλιστή εταίρο της ότι, τουλάχιστον η Ελλάδα έκανε μεν πολλά λάθη στο παρελθόν, αλλά δεν σκότωσε κανέναν. Απλούστερα, δεν οδήγησε τον κόσμο σε δύο παγκόσμιους πολέμους όπως η Γερμανία, για τους οποίους, αντί να τιμωρηθεί, βοηθήθηκε από τις Η.Π.Α. για να ανακάμψει – ταυτόχρονα με τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους των οφειλών της.
Επομένως, η Ελλάδα οφείλει να βοηθηθεί από τους εταίρους της, παράλληλα με την εκδίωξη του ΔΝΤ από την επικράτεια της, το γρηγορότερο δυνατόν. Στην αντίθετη περίπτωση, δεν πρέπει ούτε στιγμή να διστάσει – παίρνοντας τις οδυνηρές μεν, αλλά απόλυτα υποχρεωτικές αποφάσεις που χρειάζονται, για την εξασφάλιση της ευημερίας των Πολιτών της. Ας μην ξεχνάμε ότι, η πατρίδα μας είναι μία πλούσια, πολλαπλά προικισμένη χώρα, η οποία μπορεί να συντηρηθεί μόνη της – αρκεί να δραστηριοποιηθούν οι Πολίτες της, διακρίνοντας προοπτικές και χωρίς βέβαια να επιδιώκει την απομόνωση της.
Από το Ιστολόγιο του Κ.ΚΑΒΒΑΘΑ

Αποκάλυψη: Σε ανοιχτή γραμμή με τους ηγέτες του κόσμου ο Καραμανλής!

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Μαΐου 30, 2011

Αυτό που κρύβει τεχνηέντως η ελεεινή προπαγάνδα των επίορκων ΜΜ”Ε”, που επιμένει να ρίχνει την δηλητηριώδη λάσπη της στο πρόσωπο του πρώην πρωθυπουργού, είναι η απέχθεια που νιώθουν οι σοβαροί ξένοι ηγέτες για το καθεστώς Παπανδρέου.
Μπορεί η αηδία της Ρωσικής ηγεσίας να φάνηκε από τους πρώτους κι’ όλας μήνες, για τους υπόλοιπους όμως κανείς δεν έχει μπει στον κόπο να κάνει μία “περισπούδαστη” ανάλυση για το που στην ευχή χάθηκαν οι υψηλόβαθμοι ξένοι επισκέπτες, με το που η Ελλάδα έπεσε στα νύχια της τραγικής συμμορίας.
Που πήγε ο Σαρκοζί, ο Μπερλουσκόνι, ο Ζιντάο, όλοι αυτοί οι ισχυροί πολιτικοί άνδρες που αποτελούσαν μόνιμους συνομιλητές της Ελληνικής ηγεσίας; Γιατί τα ΜΜ”Ε” κρύβουν την απόρριψη των ηγετών από την σημερινή κουστωδία που φτάνει σε γελοιότητες όπως αυτή της δήθεν πρόσκλησης Ομπάμα στον Γιώργο Παπανδρέου; (Η αλήθεια για την περιβόητη “πρόσκληση Ομπάμα σε Παπανδρέου”.)
Η αλήθεια είναι ότι οι σοβαροί ηγέτες του πλανήτη γνωρίζουν αυτό που γνωρίζουν και οι αγορές. Ότι οι άνθρωποι που την δεδομένη στιγμή έχουν τα ηνία της Ελλάδας, αποτελούν όνειδος για τον τόπο. Σε επίπεδο αγορών, παρότι η κυβέρνηση έχει κοινοβουλευτική ισχύ, έλεγχο των ΜΜ”Ε” και των συνδικάτων, τα spreads εκτινάχθηκαν διότι οι αγορές επενδύουν στην ικανότητα και την θέληση του management. Έτσι, η παραπαίουσα κυβέρνηση Καραμανλή είχε χαμηλότατο κόστος δανεισμού λόγων εμφανών προθέσεων και ενεργειών, αντίθετα η παρούσα κυβέρνηση – τσίρκο, μπορεί να εξαπάτησε τους πολίτες με την συνέργεια των ΜΜ”Ε”, δεν μπορεί όμως να εξαπατήσει τους σοβαρούς επενδυτές (και όχι τα λαμόγια των CDS). Όχι βέβαια λόγω ελλειμμάτων και “κρυφών στοιχείων”. Οι αγορές δεν κάνουν μνημόσυνα σε Αλογοσκούφηδες, ΑΠΟΤΙΜΟΥΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ και τις ικανότητες / προθέσεις της ηγεσίας.
Έτσι ακριβώς και οι μεγάλοι ηγέτες. Δεν νομιμοποιούν με την παρουσία τους ηγεσίες τύπου μπανανίας, ακόμα και αν μπορούν να κάνουν εύκολα business εκατομυρίων.
Πως θα μπορούσε ο Σαρκοζί να μιλήσει σοβαρά με έναν πρωθυπουργό που ανάγει τις επισκέψεις της -περίγελου στην Γαλλία- Σεγκολέν Ρουαγιάλ σε μείζον θέμα; Που μιλά εν κρυπτώ με γλοιώδεις προσωπικότητες όπως ο Στρως Καν, ο Καλαμποκέμπορας, ο Figueres με τις βαλίτσες της Alcatel. Ποιός ηγέτης που σέβεται τον εαυτό του θα ήθελε την φωτογραφία του δίπλα σε έναν πρωθυπουργό αυτού του προφίλ; Το τραγικό είναι ότι μαζί με τον “ηγέτη” καταρρέει και η εικόνα της χώρας όπως και η αξιοπιστία της. Διότι στην τελική, ποιός σέβεται έναν λαό που ανέχεται τέτοια ηγεσία;
Αποκαλύπτουμε λοιπόν σήμερα την πολιτική δράση του Κώστα Καραμανλή. Ναι, αυτού του συκοφαντημένου όσο κανένας άλλος. Αυτού του ανθρώπου που η Αμερικανικη πρεσβεία έβγαζε παρατσούκλια τύπου “Βούδας” τα οποία αναπαρήγαγαν με εξαιρετική προθυμία οι κερδοσκοπικές επιχειρήσεις – βρυκόλακες που ονομάζονται ΜΜ”Ε”.
Ο Κώστας Καραμανλής λοιπόν, όλο αυτό το διάστημα, αποτελεί μόνιμο συνομιλητή του Πούτιν, του Μπερλουσκόνι, του Σαρκοζί, της Κινεζικης ηγεσίας και άλλων. Σε έναν άτυπο σχηματισμό δράσης εντός και εκτός Ευρώπης, ο Καραμανλής μόνο “παροπλισμένος” δεν είναι, αντίθετα ο σεβασμός που κέρδισε επί των ημερών του, διατηρείται έμπρακτα. Οι συζητήσεις μάλιστα δεν είναι φιλολογικού ενδιαφέροντος αλλά αφορούν τις εξελίξεις στην Ελλάδα και την γύρω περιοχή με πρακτικό ενδιαφέρον και διασπορά της πληροφορίας εκεί που πρέπει.
Ένας ευπατρίδης άλλωστε δεν ανέχεται τον ρόλο του “επίτιμου”, αλλά παραμένει αρωγός στον Σαμαρά όπως ακριβώς το είχε δηλώσει. Χωρίς τυμπανοκρουσίες και συμπλέγματα ιδιοτέλειας. Όσο για την περιβόητη “σιωπή” και το άγχος ορισμένων για το πότε θα λυθεί, ας μην ανησυχούν, αφού τα γεγονότα μιλούν για λογαριασμό του. Και τα υπόλοιπα wikileaks όσο και αν κάποιοι επιμένουν να τα αποκρύπτουν, κάποια στιγμή θα “σκάσουν”. Εννοείται δε, ότι όταν αποφασίσει να μιλήσει, θα το κάνει σε ελεύθερες φωνές και όχι αποδέκτες μαύρων βαλιτσών για προώθηση τοκογλύφων και δημοσιογράφους – τζουκ μποξ άθλιας προβοκάτσιας.

10 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Ζούμε μόνο για να ανακαλύπτουμε την ομορφιά. Οτιδήποτε άλλο είναι μια μορφή αναμονής.

Έχετε δανείσει 100 ευρώ σε έναν με μισθό 100 ευρώ και 500 ευρώ σε κάποιον με μισθό 1000 ευρώ. Ο πρώτος σας χρωστάει το 100% του μισθού του, ενώ ο δεύτερος σας χρωστάει το 50% του μισθού του. Βάσει ποιας λογικής θα κυνηγούσατε τον πρώτο που αδυνατεί να πληρώσει το χρέος του και θα αφήνατε τον δεύτερο που ΜΠΟΡΕΙ να πληρώσει; Γιατί προσπαθείτε να πάρετε τα 100 και όχι τα 500; Αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει με το ΔΝΤ. Είδα στο διαδίκτυο τον κατάλογο με τα χρέη όλων των χωρών της γης. Ενδεικτικά: -Η Γερμανία με 5 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 155% του ΑΕΠ της. -Η Γαλλία πάλι με 5 τρις έχει χρέος στο 188% του ΑΕΠ της. -ΟΙ ΗΠΑ με 13 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 94% του ΑΕΠ της. Οπότε είναι προφανές ότι δεν έχει τόση σημασία το μέγεθος του χρέους όσο το ποσοστό του επί του ακαθαρίστου εθνικού προϊόντος. Μετά από μερικές ματιές στον πίνακα προκύπτουν κάποιες απορίες:   Ερώτηση 1. Πως γίνεται και ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σώσιμο, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς;   Ερώτηση 2. Πως γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να " ξετινάξει" μία χώρα;   Ερώτηση 3. Πως γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και τα Αραβικά εμιράτα 56% την στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές πετρελαίου;   Ερώτηση 4. Πως γίνεται στην Ελβετία με 271% χρέος, μία απλή καθαρίστρια σε νοσοκομείο (περίπου το 2000) να πληρώνεται με 2000 ευρώ μισθό όσα έπαιρνε την ίδια στιγμή (στα βρώμικα καρβουνο-εργοστάσια της ΔΕΗ) ένας «υψηλόμισθος» τεχνικός, ανώτερης στάθμης εκπαίδευσης, ενταγμένος στα υπερ-βαρέα/ανθυγιεινά με 25 χρόνια προϋπηρεσία;   Ερώτηση 5. Πως γίνεται η Νορβηγία με 143% χρέος να μην έχει πρόβλημα και να μην χρειάζεται σώσιμο ή περικοπές; Ένα πραγματικό παράδειγμα από εκεί: Γνωστός μου μετακόμισε στην Νορβηγία πριν δύο χρόνια. Προσέξτε τώρα τι «έπαθε» εκεί: α) Έπιασε δουλειά σε κουζίνα εστιατορίου σαν ανειδίκευτος και έπαιρνε 2.500 ευρώ τον μήνα μισθό! β) Μετά τρεις μήνες στην δουλειά δήλωσε ότι ήταν «ψυχικά κουρασμένος» και του έδωσαν αμέσως άδεια 15 ημερών! γ) Με τις επιστροφές φόρων (κάτι σαν το δικό μας δώρο) πήγε μαζί με την γυναίκα του στο Θιβέτ διακοπές. δ) Τώρα είναι άνεργος (με την δικαιολογία ότι ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ εκεί που δούλευε!) και για δύο χρόνια παίρνει 1700 ευρώ τον μήνα!   Ερώτηση 6. Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13, 5 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία (κλπ, κλπ) αλλά ανησυχούν για τα 500 δις που χρωστάμε εμείς;   Ερώτηση 7. Πως γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της γης χρωστάει το 98% των χρημάτων του;   Ερώτηση 8. Ποιοι έχουν τόσα πολλά ώστε να «αντέχουν» να δανείσουν τόσο πολύ χρήμα;   Ερώτηση 9. Πού τα βρήκαν τόσα χρήματα;   Ερώτηση 10. Γιατί τα χρήματά τους δεν συμμετέχουν στο ΑΕΠ της χώρας τους; Τελικά μήπως τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι παρά μία τεράστια φούσκα, ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο στα άδυτα των πολυεθνικών τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος; Ολόκληρος ο κατάλογος με τα χρέη παγκοσμίως βρίσκεται εδώ: http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_external_debt

Ο Δρόμος της αντιμετώπισης της Τουρκίας είναι αδιέξοδο, «Πόλεμος».

Η Κρίση με την γείτονα Τουρκία είναι πολύ κοντά και πολλοί είναι αυτοί που εκτιμούν ότι θα πάρει απίστευτες διαστάσεις και σκόπιμα ανεξέλεγκτες. Ο χρονικός προσδιορισμός πλέον είναι ορατός, έχει πλέον διαγγελθεί επίσημα από τα.....στόματα πολλών μυημένων.

Εμείς εδώ παρακολουθούμε τα γεγονότα. Μια σειρά από αδιαμφισβήτητα τεκμήρια – γεγονότα και πράξεις παίρνουν την θέση τους στον χρόνο και συνθέτουν πλέον το πάζλ των προδιαγεγραμμένων εξελίξεων μιας σοβαρότατης εθνικής κρίσης στην χώρα μας.

Οι πληροφορίες πλέον είναι πολλές. Προσπαθούμε όμως με διαφορετικούς τρόπους, ψύχραιμα, να μηνύσουμε σε όλους εσάς την σοβαρότητα της κατάστασης όπως την ακούμε και την αντιλαμβανόμαστε.

Τεκμήριο 1ον : Η πρώτη επίσημη πολιτική προειδοποίηση έρχεται από τα χείλη της Άννας Ψαρρούδα- Μπενάκη τον Φεβρουάριο του 2005, περί περιορισμού των Εθνικών συνόρων και άλλων πολλών μελλοντικών γεγονότων , με την προσφώνηση της προς τον Κάρολο Παπούλια. Η κ. Ψαρουδα-Μπενάκη είχε προειδοποιήσει τον ελληνικό λαό για τα δεινά που τον περίμεναν την περίοδο προεδρίας του κ. Παπούλια. Τα εθνικά θέματα και τους κινδύνους περιορισμού των εθνικών συνόρων. Τον περιορισμό της εθνικής μας κυριαρχίας από τους υπάλληλους της ευρωπαϊκής ένωσης. Τον περιορισμό των ατομικών δικαιωμάτων μέσα από την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων. Την επαναδιαπαιδαγώγηση των νέων ελλήνων με το ξαναγράψιμο της Ιστορίας. Και την διάλυση του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος.

Τεκμήριο 2ον : Μέχρι τα μέσα 2010, Το μεγάλο επενδυτικό κεφάλαιο αποσύρθηκε από την Ελλάδα λόγο της γεωπολιτικής αστάθειας .  Σαφώς δεν αποσύρθηκε από ένα ισχυρό νόμισμα (το EYRO) σε μια κατεστραμμένη οικονομία όπου θα μπορούσε να εξαγοράσει πλήθος υλικών και αύλων πόρων. Σαφώς δεν αποσύρεται από την Τέλεια επένδυση για εκδικητικούς σκοπούς. Διότι το χρήμα δεν έχει συναισθήματα ούτε εκδικητικές στάσεις μονάχα επενδυτικές. Τι θα εμπόδιζε λοιπόν την τέλεια επένδυση σε μια χώρα , φυσικά όχι ή οικονομική αστάθεια, αυτή ευνοεί τις επενδύσεις. Μονάχα μια γεωπολιτική αστάθεια θα ήταν αίτιο φυγής και αυτό είναι ο λόγος.

Τεκμήριο 3ον : Η Σύμβαση «Cooper», της οποίας η χρονική ισχύς, εξέπνευσε την 31η Δεκεμβρίου 2010, ενώ η διάρκεια της ήταν για 70 έτη! Από τι μας εμπόδιζε και τι μας εγγυόταν. Μας εμπόδιζε να αξιοποιήσουμε τον ορυκτό μας πλούτο , με τι αντάλλαγμα ; 

Τώρα που δεν μας εμποδίζει ή σχετική σύμβαση , ποιο είναι το εργαλείο ελέγχου του Ορυκτού μας πλούτου; Είναι το μνημόνιο, και τι εγγυάται; Στην Σύμβαση αυτή, δεσμεύονταν τα λεγόμενα «στρατηγικά ορυκτά» της Ελλάδος, μαζί με τον υδάτινο μας πλούτο, από ένα Αμερικανικό consortium εταιρειών! Μάλιστα τονίζεται πως η ανωτέρω Σύμβαση, τηρείτο εδώ και πολλά έτη, στο υπουργείο Βιομηχανίας.

Τεκμήριο 4ον : Η επιθετική στάση του προέδρου της Δημοκρατίας προς την Γείτονα Τουρκία στις αρχές Ιανουαρίου 2011 , υποδεχόμενος τον Αρμένιο ομόλογό του.
«Κατακρεουργηθήκαμε από τον ίδιο βάρβαρο» είπε ο Κ.Παπούλιας . Ο Πρόεδρος της δημοκρατίας ο οποίος, από τον καιρό που ήταν υπουργός Εξωτερικών, μιλούσε λίγο και πάντα ήταν πολύ προσεκτικός. Το σημαντικό είναι ότι δεν είχε προκαλέσει ποτέ με τις δηλώσεις του. Είναι, επομένως, απορίας άξιον γιατί χρησιμοποίησε, υποδεχόμενος τον Αρμένιο ομόλογό του, μια τόση αιχμηρή φρασεολογία που ήξερε ό,τι θα ενοχλήσει την Τουρκία; Στο παρελθόν, αν και είχε πολλές ευκαιρίες, το απέφευγε συστηματικά τέτοιες φράσεις, δεν λέγονται τυχαία από έναν τόσο έμπειρο πολιτικό. Και το κάνει τώρα γιατί; Όταν μάλιστα η κυβέρνηση, μέχρι πρόσφατα, επένδυε τόσα πολλά στην λεγόμενη ελληνοτουρκική φιλία; Μήπως αλλάζουν κάποιες συμμαχίες στην περιοχή;

Τεκμήριο 5ον : 7-01-2011 συνάντηση Παπανδρέου – Ερντογάν και τάχα μου επιθετική στάση του πρωθυπουργού στο Ερζερούμ.

Τεκμήριο 6ον : Έκτακτες αμυντικές κινήσεις του ΓΕΣ στις αρχές Ιανουαρίου 2011 σε νησιά και Έβρο. Μονάδες βαρέων αρμάτων μάχης και πυροβόλων μεγάλου βεληνεκούς έχουν πάρει θέση Μάχης στα σύνορα της χώρας με την γείτονα . Επίσης τα νησιά του Αιγαίου που βρίσκονται κοντά στα τουρκικά παράλια έχουν ενισχυθεί με μονάδες των ειδικών Δυνάμεων.

Τεκμήριο 7ον : Υπεραυξημένες στο πολλαπλάσιο οι Παραβιάσεις του Εθνικού Εναέριου και Θαλάσσιου Χώρου μας.  Τον τελευταίο μήνα δεχόμαστε σφυροκόπημα παραβιάσεων από αέρος και θαλάσσης με ταυτόχρονη και πρωτοφανή συγκάλυψη των γεγονότων από την κυβέρνηση. Σχεδόν καθημερινά εχθρικά Αεροσκάφη πετούν πάνω από τα νησιά μας, εχθρική φρεγάτα παρενοχλεί εμπορικά πλοία στην ΚΕΑ, υποβρύχιο ξετρυπώνεται έξω από το Λαύριο, αλλά σίγουρα και πολλές άλλες παραβιάσεις που θάπτονται στο σκότος της μυστικής διπλωματίας.

Τεκμήριο 8ον : την 24/1/2011 Α.Σαμαράς στη Βουλή Ζήτησε ΑΟΖ "εδώ και τώρα, ενεργοποιώντας Εμέσα το casus belli το οποίο αίρεται από την Τουρκική Βουλή μόνο με την παραίτηση της Αθήνας από το δικαίωμα που της δίνει το Διεθνές Δίκαιο να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα μέχρι τα 12 μίλια.  Ο Α. Σαμαράς έκλεισε την ομιλία του με την αναφορά :
‘…Σας καλώ να θεσπίσουμε και να διακηρύξουμε αμέσως Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Και να προχωρήσουμε στην οριοθέτησή της με την Κύπρο και με όποια άλλα κράτη προσέλθουν να το λύσουμε διμερώς. -- Σας καλώ να παραμείνουμε αμετακίνητοι στις «κόκκινες γραμμές» της εξωτερικής μας πολιτικής: Στο Αιγαίο, στην Κύπρο, στο Σκοπιανό και σε ό,τι αφορά την ασφάλεια, την ευημερία και τα δικαιώματα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού".

Τεκμήριο 9ον : η ελεγχόμενη πλέον προπαγάνδα των ΜΜΕ στα θέματα υφαλοκρηπίδας και Αιγαίου.(πχ βλέπε Αλέξης Παπαχελάς εκπομπή TV την 24/01/2011).
Η Ένταση και ρυθμός επικοινωνίας των προειδοποιητικών μηνυμάτων και των γεγονότων που διαχέεται στον Ελληνικό Λαό και αφορούν την περιβόητη κρίση αυξάνεται γεωμετρικά τις ημέρες του Ιανουαρίου.  Αυτό ονομάζεται «προετοιμασία» στην γλώσσα των επικοινωνιολόγων και των ειδικών στα θέματα της προπαγάνδας. Με τον τρόπο αυτό σηματοδοτείται μια νέα βραχεία περίοδος έντασης που θα τεκμηριώσει εθνικά τις όποιες αναγκαίες αποφάσεις παρθούν άμεσα . Η ένταση λοιπόν δεν πρόκειται να ξεθωριάσει, διότι κλείνουν κεφάλαια συμφωνιών και συμφερόντων τα οποία συνυπογράφει η εξωτερική πολιτική των Ην.Πολιτ. Αμερικής διαμέσου της υπουργού εξωτερικών κας Κλιντον με την επίσκεψη της στην χώρα μας τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους.
Στο ίδιο πλάνο πλαίσιο θέλουν να κλείσει και το κεφάλαιο εποικισμού των μουσουλμάνων στην Ευρώπη, να επανακαθοριστούν τα νέα όρια δυνάμεων, να φτιαχτούν οι νέες γεωπολιτικές ισορροπίες προκειμένου να προστατευτούν οι νέες επενδυτικές αποικίες.
Πως θα γίνει αυτό μα με έναν τρόπο. Με την ενεργοποίηση του Casus Belli των Τούρκων επί του Αιγαίου εξαιτίας της Ελληνική ΑΟΖ.
Εδώ κρίνεται από τους ειδικούς το Ερώτημα.

1.Θα Προλάβουν οι εξελίξεις την Τουρκία το 2011, ή θα προλάβει να σταματήσει τις εξελίξεις η Τουρκία το 2011.

2.Αν προλάβει να σταματήσει τις εξελίξεις η Τουρκία το 2011 αυτό θα το κάνει με Τεχνητή κρίση η θερμό επεισόδιο πρίν τον Μάρτιο του 2011.

3.Αν Προλάβουν οι εξελίξεις την Τουρκία το 2011 τότε θα ισχύσει το CASUS BELLI (Αιτία Πολέμου) της Τουρκικής Βουλής και θα οδηγήσει τον Ερντογάν παραμονές Εκλογών και πριν τον Ιούνιο να υπερασπίσει το Ψήφισμα της.
Ο Δρόμος της αντιμετώπισης είναι αδιέξοδο, «Πόλεμος».

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΚΕΨΗ: 

Θα ήθελα να επισημάνω ότι, ότι η Τουρκία θέλει και επωάζει πόλεμο με την Ελλάδα, μόνο που αυτό το θέλει εδώ και 25 χρόνια και όχι τώρα.

Ένα κράτος, το οποίο διάγει οικονομικό αδιέξοδο, έχει δύο λύσεις για να το αντιμετωπίσει, ο ένας είναι η πτώχευση και ο άλλος είναι ο πόλεμος.

Εάν μπαίνατε στον κόπο να διαβάζατε για το σχέδιο που ακούει στο όνομα ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟ ΤΟΞΟ, τώρα δεν θα είχατε καμία απορία, για το τι επιδιώκουν οι τούρκοι μαζί φυσικά με τους αμερικάνους στην περιοχή.

Εάν η Ελλάδα προχωρήσει σε ΑΟΖ, αυτόματα βάζει την όποια Τουρκία, Αλβανία, Σκόπια κλπ, στην άκρη και σαν κυρίαρχη χώρα, παίρνει τον ρόλο της στην περιοχή.

Τους λεονταρισμούς των τούρκων τους ξέρουμε, αυτό όμως που δεν ξέρουμε είναι ότι, η Τουρκία τρέμει το ενδεχόμενο να ανοίξει πόλεμο με την Ελλάδα διότι, μετά θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου εντός αυτής, με ολέθρια για αυτήν αποτελέσματα.

Η Τουρκία ότι κάνει στην περιοχή, το κάνει με τις πλάτες των αμερικανών και μόνο και γνωρίζουν πολύ καλά ότι, εάν ανοίξουν παιχνίδι εδώ, τότε αυτόματα θα μπει και νέος παίχτης, με το όνομα Ρωσία και αυτό το τρέμουν όσο τίποτε άλλο.

Όπως και να έχει όμως, η Τουρκία κάποια στιγμή θα κάνει το ολέθριο λάθος και θα ανοίξει πόλεμο με την Ελλάδα, τότε όμως αυτό το λάθος θα είναι και το τελευταίο για αυτούς και αυτοί το γνωρίζουν καλύτερα από εμάς.

ΕΛΛΗΝΕΣ, ότι και να ακούσετε ότι και να δείτε μην τρομοκρατηθείτε, ο Έλληνας σαν πολεμιστής όταν θα έρθει η ώρα από αρνί γίνεται άγριο θηρίο και μην ξεχνάτε ποτέ ότι, μέσα σας κυλάει το αίμα των προγόνων σας, δηλαδή αίμα ηρώων.
 .

ΔΕΝ ΕΠΕΛΕΓΗ ΤΥΧΑΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Με πόνο και διωγμούς Ελλήνων χριστιανών είναι συνδεδεμένο το Ερζερούμ,  η αρχαία Θεοδοσιούπολη Συνέντευξη στην εφημερίδα  και στο Ράδιο Χρόνος.  Κομοτηνή 08.01.2011

Πόλη σύμβολο για την γενοκτονία Ελλήνων  και Αρμενίων Ήταν  η περιοχή όπου έγινε το πρώτο συνέδριο των Κεμαλικών το 1919, όπου αποφασίστηκε η εξόντωση όσων χριστιανών που είχαν απομείνει στο οθωμανικό κράτος… Ο πανεπιστημιακός Φάνης Μαλκίδης μας θυμίζει τα ιστορικά γεγονότα

O Ταγήπ Ερντογάν επέλεξε να μιλήσει στα γεράκια της τουρκικής διπλωματίας εκεί όπου βρίσκεται από χθες και ο Έλληνας πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου. Η επίσκεψη αυτή του Έλληνα πρωθυπουργού έχει γίνει ήδη αντικείμενο σχολιασμού στο εσωτερικό της Ελλάδας, όχι μόνο για τον λόγο ότι η διάσκεψη πραγματοποιείται στην πόλη σύμβολο της γενοκτονίας των Ελλήνων και των Αρμενίων (πέρυσι έγινε στο Μαρντίν, την πόλη σύμβολο της σφαγής των Ασσυρίων στην νοτιοανατολική Τουρκία) , ούτε βέβαια μόνο για την παράλειψη, της επίσκεψης στο Φανάρι, όπως τουλάχιστον μεταδίδουν τα τουρκικά ΜΜΕ (η οποία είθισται κατά τη διάρκεια των επισκέψεων των πρωθυπουργών στη γειτονική χώρα), αλλά διότι ήδη διπλωματικοί κύκλοι στην Αθήνα επισημαίνουν ότι «η επίσκεψη Παπανδρέου εντάσσεται στο πλαίσιο της άσκησης μυστικής διπλωματίας».

Η συνέντευξη που ακολουθεί αναλύει τι είναι το Ερζερούμ φωτίζοντας στιγμές που δεν πρέπει να ξεχνά η ιστορική μνήμη.
 
Τι είναι το Ερζερούμ 

-Είναι  η Θεοδοσιούπολη, η Βυζαντινή πόλη που σήμερα ονομάζεται Ερζερούμ, δηλαδή τόπος των Ρωμιών, μια πόλη η οποία στην ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έπαιξε σημαντικό ρόλο.

Πολλοί την αποκαλούν ως «Βατερλό» του χριστιανικού κόσμου.

-Δεν έχουν άδικο. Έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι αυτή η πόλη πήρε το όνομα της από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο, η Θεοδοσιούπολη,  αποτελούσε μια πάρα πολύ σημαντική πόλη του Βυζαντίου. Η πόλη μετά το 1204 έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, λίγα χρόνια πριν με τον Ρωμανό Διογένη, ήταν αυτή η πόλη μαζί με το Μάτζικέρτ που ουσιαστικά άλλαξε το ρουν της ιστορίας της ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Είναι το 1071 σε αυτή την περιοχή αιχμαλωτίστηκε ο Ρωμανός Διογένης από τους Σελτσούκους του Αρπ Ασλάν, βέβαια ο Διογένης απελευθερώθηκε μετά την καταβολή λύτρων αλλά το Βυζάντιο υποχρεώθηκε σε ετήσιο φόρο από τους Σελτζούκους. Ουσιαστικά αυτή η μάχη σε αυτή την περιοχή άνοιξε τον δρόμο για την εισβολή των Σελτζούκων σε όλη την Μικρά Ασία και έξη χρόνια αργότερα δημιούργησαν την πρωτεύουσα τους, την Νίκαια, εκεί που έγινε και η εγκατάσταση των πρώτων Σελτζούκων.
Έχει ενδιαφέρον ότι σε αυτή την πόλη κρίθηκε ένα μεγάλο κομμάτι της νεότερης ελληνικής ιστορίας ή γενικότερα της ευρωπαϊκής ιστορίας μιας και από εκεί ξεκίνησε μια εισβολή που δημιούργησε νέες συνθήκες και νέα δεδομένα στην Μικρά Ασία. Όλη αυτή η περιοχή του σημερινού κομματιού του Ερζερούμ αποτελούσε και αποτελεί ένα χώρο που υπήρξαν  τρεις λαοί, οι Έλληνες,  οι Αρμένιοι, οι Κούρδοι, με ιδιαίτερη βαρύτητα ο καθένας . Η πόλη ήταν οχυρωμένη και λίγο αργότερα κράτησε σημαντικό ρόλο και στην αυτοκρατορία της Τραπεζούντας.  
Είναι η Αυτοκρατορία των μεγάλων Κομνηνών, η οποία μαζί με την Τραπεζούντα ως πρωτεύουσα έχει ως σημαντική πόλη, πολύ σημαντική πόλη, την Θεοδοσιούπολη και μάλιστα μαζί με την Μελητηνή, την σημερινή Μαλάτεια, αποτελούσε ένα δίδυμο κέντρο χριστιανισμού και ελληνισμού. Βεβαίως όταν έπεσε και η Θεοδοσιούπολη και η Μαλάτεια, ουσιαστικά άλλαξαν τα δεδομένα της περιοχής.
Αργότερα, μετά την αυτοκρατορία της Τραπεζούντας αυτή η πόλη ήταν τόπος εξορίας ο οποίος κορυφώθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, εκεί που υπήρξαν τα περιβόητα τάγματα εργασίας.  Η Θεοδοσιούπολη ήταν ένα κέντρο συγκέντρωσης όπου ουσιαστικά μετά από ατέλειωτες πορείες, εδώ είναι και η διαφορά που έχει η γενοκτονία των Ελλήνων,  με το ολοκαύτωμα. Εκεί υπήρχαν τόποι συγκέντρωσης όπως το Άουσβιτς, το Νταχάου, στην δική μας γενοκτονία τα κέντρα συγκέντρωσης ήταν ανύπαρκτα – γιατί η δική μας γενοκτονία γινόταν στον δρόμο. Με ατελείωτες πορείες θανάτου που οδηγούσαν στα τάγματα εργασίας του Ερζερούμ.  Ξεκινώντας από τον Πόντο, την Μικρά Ασία, την Θράκη, τους Έλληνες τους οδηγούσαν εκεί...

Μιλήστε μας για τα τάγματα εργασίας;

-Τα τάγματα εργασίας ήταν τάγματα των «ανεπιθύμητων» χριστιανών και  εφαρμόστηκαν κυρίως κατά των Ελλήνων και των Αρμενίων κατά την διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου αλλά και αργότερα,  και είχαν ως φανερό στόχο  να φτιάξουν υποδομές στο εσωτερικό της αυτοκρατορίας.

Ουσιαστικά ήταν τάγματα εξόντωσης, μια και πάρα πολλοί από αυτούς που ξεκινούσαν από την Θράκη, τη  Μικρά Ασία και τον Πόντο, χωρίς νερό και φαγητό βάδιζαν στο χιόνι και στο κρύο για ατελείωτα χιλιόμετρα. Πέθαιναν στους δρόμους, εξαφανίζονταν και όσοι επιβίωναν μετά από αυτή την διαδικασία συγκεντρώνονταν στο Ερζερούμ και δολοφονούνταν κατά εκατοντάδες ή χιλιάδες.

Η διαδικασία των ταγμάτων εργασίας επαναλήφθηκε λίγο αργότερα μετά την γενοκτονία, μετά την επιβολή του περιβόητου κεφαλικού φόρου εναντίων των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, οι οποίοι το 1942-43 επίσης εξορίστηκαν στα τάγματα εργασίας στην πόλη του Ερζερούμ.

Υπάρχουν θύματα 20 Αρμένιοι και Έλληνες οι οποίοι δεν μπόρεσαν να πληρώσουν τον φόρο. Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι αυτός ο φόρος ήταν ένας αυθαίρετος φόρος εναντίον των Ελλήνων σύμφωνα με τον οποίο έπρεπε ο οφειλέτης να πληρώσει μέσα σε 15 μέρες ένα τεράστιο ποσό.
Επίσης το Ερζερούμ  ήταν η περιοχή όπου έγινε το πρώτο συνέδριο των Κεμαλικών, όπου αποφασίστηκε η εξόντωση όσων χριστιανών είχαν απομείνει στο οθωμανικό κράτος, να επικρατήσει η εθνική ανεξαρτησία και να εξοντωθούν όσοι χριστιανοί – Έλληνες είχαν απομείνει.
Έχει ενδιαφέρον ότι σε αυτή την περιοχή που γειτνιάζει με την Αρμενία βρίσκεται το βιβλικό όρος Αραράτ, το οποίο είναι κατεχόμενο. Οι Αρμένιοι δεν θεωρούν ότι αυτά τα σύνορα είναι δικά τους και επίσης ότι σε αυτή την περιοχή έχουν χαθεί χιλιάδες άνθρωποι, Έλληνες κυρίως αλλά και Αρμένιοι, σε έναν χώρο όπου ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες που βρίσκεται ο πρωθυπουργός εκεί, αποπνέει μάλλον έναν άσχημο συμβολισμό αν αναλογιστούμε τα όσα δημοσιεύματα σχετίζουν το γεγονός ότι θα συζητηθούν ζητήματα του Αιγαίου.

Άρα δεν επιλέγονται τυχαία οι χώροι συνάντησης;

-Αυτό είναι βέβαιο ότι δεν επιλέγονται τυχαία. Να σας υπενθυμίσω ακόμη  το γεγονός ότι δύο πρωθυπουργοί της Ελλάδας έχουν καταθέσει στεφάνι στον βασικό υπεύθυνο της γενοκτονίας των Ελλήνων, τον Μουσταφά Κεμάλ, ο οποίος στο Ερζερούμ αποφάσισε το 1919 την περαιτέρω εξόντωση των δικών μας ανθρώπων. Θα μπορούσε ο Έλληνας πρωθυπουργός να κινηθεί αλλιώς και κυρίως σεβόμενος τη μνήμη των Ελλήνων που δολοφονήθηκαν στη Θεοδοσιούπολη».